دیشب در خواب شماره کسی را میگرفتم..دل آشوب بودم،زخمی به ژرفای عمیق ترین نقطه در قلبم جانی دوباره گرفته بود.. تماس وصل شد،سکوت کردم سکوت بود..چند ثانیه ای سخت گذشت خواستم لب باز کنم که صدای دخترکی که معلوم بود تازه حرف زدن را یاد گرفته دهانم را بست،انگار بی هوا گوشی بزرگ ترش را برداشته بود تا شعری که تازه یادگرفته را برای اولین گوش مفتی که یافت بخواند..چند ثانیه ای را مات و مبهوت بودم،حس غریبی داشتم که صدایت را ارام ازآن طرف شنیدم،که داشتی پسرکت را بخاطر شیطنت هایش شماتت میکردی،نام مادرشان را که بردی دلم مرد،نه که فکر کنی مهر آن چشمان سیاه هنوز بردلم باشد یا دلم بی تاب باشد،نه! اما صدای کودکانت نام مادرشان و وقت رفتنت.. ، هر کار کردم به دلم بگویم که بخاطر آن زن نرفتی،تا بگویم تمام روزهای تلخ آن روزها درهوای کس دیگری نبودی نتوانستم.. مات دریایی از غم بودم و آنطرف تو حتی حواست به دخترکت و گوشی در دستش نبود..خیره به نقطه ای بودم و دخترک با همان زبان کودکانه اش میخواند:آهویی دارم خوشکله فرار کرده رزدستم دورییش برایم مشکله کاشکی اونو میبستنم...
میگه،یه تصمیم و همت سفت و محکوم ازت ندیدم اگه امور دنیوی بود بیشتر اهمیت میدادی برات ارزش داشت میگم نه،بحث دنیا و اخرت نیست..من تو زندگیم واقعا بی هدف شدم،میگن ادم به امیدو هدف زندس ولی من فقط میدونم کاریکه میکنم خوبه،فققط همین..ازم بپرسی میخوای ازش به کجا برسی که چی بعدش؟ نمیدونم:)ببین میتونم برات یه عالمه چیز قشنگ و خوب ردیف کنم،اما هیچکدوومشون ته ته قلبم نیست!هیچی نیست که بگم من اینو میخوام باید باشه،نباشه نمیتونم هیچی وجود نداره،میدونی همه میگن گذشته رها باید کرد،ولی گذشته هیچوقت راحتت نمیزاره!نتیجه همه تلاشایی که کردم زحمتایی که با همه وجودم روحم علاقه و عشقم کشیدم نشد!نه به یه حالت قشنگ،به دردناک ترین حالت ممکن نشد..شنیدی میگن اسب نفس بریده را طاقت تازیانه نیست؟این چندسال پیش منه..وقتی با همه وجودم تلاش کردم و با همه توان و ایمان و عشق. تلاش کردم نشد..زخم زبون شنیدم طعنه شنیدم متهم شدن،گفتن از بی دردیته..هیچکس نبود بگه خیلی درد میکشی اروم باش..هیچکس نبود و من به همه دنیا بدهکار،ظاهرم نشون نمیده اما وقتی دقت میکنی تک تک این حالاتم اینکه ذره ای درخودم توانایی نمی بینم و باور ندارم خودمو این بی اعتماد به نفسی رو این نگرانی و اضطراب رو..میفهمی؟من هیچیو باور ندارم من زمانی که بریده بودم دیگه توانی نداشتم کسی دستمو نگرفت فقط متهم شدم و له شدم،تا خودم وایسادم..اگه دسته کلیدم تو دستم باشه و تو کلیدتو گم کنی،میدونم دسته کلید مال خودمه میدونم از تو پیش من نیست اما همش وحشت دارم که شاید کلیدت توش باشه! من آدمی بودم که وقتی میدونستم فقط یک درصد شانسه فقط یک درصد با همه امید و عشق و توانم میجنگیدم تلاش میکردم..ولی الان من هیچیو باور ندارم..به هیچی! چون بد خوردم زمین چون کسی مرهم زخم نشد..که فقط رگبار بود رگبار..و حالا نه هیچیو باور دارم و نه هیچ هدف واقعیی..اما میدونم باید برم باید تلاش کنم باید،فقط برای اینکه دیگه کسی نتونه بیشتر ازین...شاید بخندی شاید بگی ضعیفی ولی من هربار که خودمو میبینم اینجوری..انقدر دلم میگیره ازین وجودی که مدت هاست زلزله زده ویرونس و ازین اینده از خدا میخوام مرگمو برسونه بیشتر ازین...
زندگی مرد میطلبد..مرد میخواهد ماندن،ادامه دادن..مرد درون من خوی یک جنگجوی دلشکسته را دارد
پادشاهی که در قلمرو خویش که هیچ در پس دل خود مانده است..سالار سپاهی که توان دفاع از تک بانوی خویش را ندارد..
تمام وقت هایی که بغض میکنم را فریاد میزند..به اندازه تک تک وقت هایی که دلم میشکند داد میزند..هوار میکشد چه میخواهید دیوانه ها؟؟شما را به خدا دست بردارید..به راستی، به کدامین گناه؟
من اه میکشم و او فریاد میکشد..من تکه تکه میشورم دستمال میکشم و تمیز میکنم و لال میشوم و او تکه تکه میشکند میکوبد و فریاد میکشد..
من آرام مینشینم به خود میلرزم و او حرف میزند و میرود در را میکوبد به هم..میزند به خیابان..اصلا نشد میزند به بیابان میرود..
من میشنوم و لبخند میزنم و او تمام خشمش را مشت میکند و حواله ی آیینه شکسته ی دل میکند..من درد میکشم و از شدت درد همه وجودم به رعشه می افتد..او از خورده شیشه ها زخمی میشود و کسی نمیداند نمیفهد درد چیست!راستی تنها همزبان دل همه بیرحمانه میزنند..خودزنی برای چه؟
من پای سجاده مینشینم و حرف نمیزنم لال میشوم وخیره به نقطه ای.. درست مثل دیوانه ها ولی او گله میکند و شکایت میکند..
راستی خدا تو بگو چندسال بی وقفه خندیدن درد سال هایی که گذشت را پاک میکند!
خدایا تو بگو چگونه همه ی آنچه را که روا شد را میتوان دوا کرد؟خدایا تو بگو این دل چگونه باید دل بشود..
مرد درون من..میداند یک کوه درد و یک وجب دل را تنها غرور نگه داشته..قلمرو باخته را ،دل پر زخممان را با لبخند نگه داشته ایم که دشمن شاد نشویم..
که عالم ادم ندانند سپهسالار سپاه را دشمنی نتوانست از پا درآورد و ما از خودمان خوردیم..بد خوردیم..سال هاست میخوریم..
خوردیم جرعه جرعه این زهر بی همنفسی را نوشیدیم..
تا ندانند من و او..چه ها کشیدیم..و نگفتیم و خندیدیم که خانه ما از درون اب است بیرون افتاب..
میدانی حتی راهی برای جازدن وباختن نداشتن یعنی چه؟؟میدانی چاره ای جز پیشروی و حرکت نداشتن یعنی چه؟
زندگی مرد میخواهد..مرد میخواهد سال ها هرروز با این درد ساختن..هرروز زهر از دست عزیزانت خوردن..و تواین را نمیفهمی!ونخواهی فهمید..که چه میشود یک دلمرده سال ها دلش هوس غربت کند..
خانمای کنجکاو عرض کنم خدمتتون که یه بحث خوبی با اقایون داشتیم.😁.بعضی کامنتا واقعا خوب بودن و ارزش فکر کردن دارن و سر فرصت می زارم..اما اینو خداوکیلی بگم!اگه تریپ احساسی بیاید و بگید نه اینجوری نیست اعصابم خط خطی میشه:|یه زمانی یه خانمی سر بحث میگفت نه مردا اینجوری فکر نمیکنن:|اصرار داشت حرفی که خود اقایون میگن و رد کنه که همچین چیزی نیست:|عجبا:|
البته اینم بگم..دوتا سوال هم بود که تقریبا همه آقایون پیچوندن خیلی شیک!یا گفتن ما نمیدونیم😁😁
ولی واقعا واقعا ازین سطح از منطق و درکی که داشتن ممنونم و اگر جایی محتاطانه برخورد کردن بابت لطفی بود که به ساحت مقدس بهارنارنج داشتند:دی
آقایون ممنون:)
2
اقا اومدیم عقد پسر خاله قبلش البته آرایشگاه رفتیم و تمام مسیر حدودا80کیلومتری رو اینجوری استتار بودم
