شما هم هرشب..
پری از بالشتتان میروید؟
زیر سر شما هم هنوز..
پرنده ای به زندگی
امیدوار است؟
رسول ادهمی
۰•●کـاغـذ سفــید●•۰
You are ENOUGH!
شما هم هرشب..
پری از بالشتتان میروید؟
زیر سر شما هم هنوز..
پرنده ای به زندگی
امیدوار است؟
رسول ادهمی
روی زمین اگر کاغذ مچاله میدید..
برمیداشت و میگفت,
همیشه نامه هایی که آدم ها نمیفرستند..
خواندنی ترند..
رسول ادهمی
+موافقید نه؟:)
+عکس همینطوری:/
به نقشه دلت نگاه کن ببین!
من دقیقا کجای دلت ساکنم..
هست ونیستم را بگو!
این تعلق خاطر نگرانم کرده!
بیشتر آدم ها خودشان را اهل شهر یا دهی می دانند که حتی یکبار هم آنجا نرفته اند..
بگو کجای دلت نشسته ام..
برای من بارها پیش آمده..
به کسی گفتم بچه ی تهرانم..
پرسیده است کجا,
وبعد خندیده..
+میخواستم روزنوشت بزارم زیاد جالب نبودن بنظرم...
این ساده لوحی که می بینی
سال ها خیال می کرد
آدم ها با حرف بچه دار می شوند
با فاصله می خوابند
و آغوش فقط
محض احوال پرسی ست
و دست دادن
فعل ساده ی یک خوش و بش
بین مرد و مرد است
بین زن و زن.
ما از عشق تنها
تنهایی اش را دیدیم.
علاقه هایی که ابراز در آن مخفی شد.
ما مجاز به گذشتن از خیال هم نیز نبودیم.
نخند
تقصیر نداریم
سال ها
به ما عقب مانده هایی که می بینی
یاد داده بودند
حین تماشای فیلم های عاشقانه
بوسه را جلو بزنیم
+چقدر نوشته های رسول ادهمی دوست دارم:)
هرگز خودم را به کسی نیاویخته ام
زیرا که جان برایم از جامه پیش تر است
جیبم جواب نداده
بازو جویده ام
زیرا که من هزار من به منتش می ارزد
تن به موریانه ها داده ام
اما
هرگز به تیغ، ما نگفته و
به تبر
دست ندادم
بار داده ولی
بار نبودم
نه بر شانه ای
و نه تا حال
زیر سرِ من شانی فرو ریخته .
سنگینی من
سرِ غم هایی ست که خوردم
نه تنها ، تنها
بلکه بیخود حتی..
گوشه ای
آن چنانی که به اطرافِ غرور هم
بر نخورم..
نشکنم...
آری
من
زحمتم برای کفش های خودم بوده و بس
گاهی به پایین دویده ام
گاه به بالا
هر چه هستم
هستم
نه از هست دیگری
و نه از نیستش.
مرا این گونه بشناس
پرنده ای که قفسش را خودش ساخت
تا تن به کوچ و اوج های پست نسپارد.
مرا این گونه بشناس
شمعی که در غیبت پروانه
خودش ساخت
خودش سوخت
بی اشک
و بی آن که سایه اش با دیوار
برقصد..
+چقدر این مرد خوبه و حرفاش دلنشین:)
حین عبور از خیابان
بوق ممتدی گوش هایم را بست
و راننده ی وانتی که بار میوه اش را می برد
ترمزش را نگرفت و من
به آسمان رفتم وبا کمی تاخیر
برگشتم
یک نقطه از جمجمه ام تیر می کشید
پشت سرم شکاف برداشته بود و این را خوب
می فهمیدم .
با چشم نیمه باز مردمی را که لباس های سرخ پوشیده بودند
می دیدم
یک عالمه پرتقال کف خیابان ریخته بود و
عکس های تو
آری آن لحظه که من زمین افتادم وتو بیرون ریختی
از سرم ،
از آن اتاق های تو در تو،
از یادم ،
صدای راننده رفته رفته کمتر می شد
الو
الو بیچاره شدیم
بیچاره شدیم معصومه
بیچاره شدیم رفت
چقدر طرز پوشش ها عوض شده..
برام عجیبه چی باعث میشه یه دختر لباسی بپوشه که حتما حتما به هر شکلی که شده از کمر به پایینش دیده بشه!
کما اینکه الان به همین خاطر یه بولیز تنگ میپوشن و روش یه لباس باز..
یا حتی به مرد ها هم شیوع پیدا کرده دقت کرده باشید بازارا پر شدن از شلوارای مردونه ای که قسمت فاق و کمر به شدت تنگ!
یعنی حتی برای خرید شلواری که بدن نما(!)نباشه هم برای یه مرد باید خیلی بگردی!
همونطور یه مدت هم باب شده بود شلوارایی میپوشیدن که حتما این ازیه حد پایین تر باشه تا مارک لباس زیرش معلوم شه!
اولین بار کجا دیدیم یادتونه؟جاستین بیبر!شخصیت ملعونی بود برای همه پسرا!وخیلی از دخترا هم..چی شد پوششا شبیه شد پس؟
باشگاه میری برهنه ترین لباسارو میپوشن..
توی خیابون پوششای خیلی بد..
خب که چی؟خیلی دلم میخواد یه بار با یه لحن دوستانه بپرسم چرا کی مجبورت کرده همچین لباسایی بپوشی؟؟
من تایید نمیکنم کار هیچ مردی رو..ولی خانوما میدونید فرق مردای قدیم و جدید چی بود و چرا فساد کم بود؟
مردای قدیم اولین وتنها زن بیحجابی که میدیدن زن خودشون بود!
حتی مادر و خواهر ها هم خیلی رعایت میکردن در پوشش ها!
نه مثل الان که یه مرد هرچقدرم نخوادد ببینه صدتا زن ودختر با بدترین پوشش ها وغلیظ ترین آرایش ها جلوشه و یه زن توی خونه است که نمیتونه ممکن نیست بتونه24..ساعت خودشو آرایش کنه و به خودش برسه!
میدونید بدترین خیانت ما خودمون به خودمون کردیم!
ماهمون نسلی بودیم که جلوی پدر وبرادرمونم خجالت میکشیدیم تاپ بپوشیم!که جلو دایی و عمومونم روسری سر میگرفتیم!
که توی یه مجلس زنونه هم لباسمون بی آستین بود شال می انداختیم!
بحثم اصلا حجاب نیست ابدا!
بحثم حیاست!حیا مثله حجاب نیست قانون و چارچوب بگم!نه حیا یه احساس درونیه!
چرا انقدر بی حیایی؟!
حتی تقاضا هم انقدر زیاد شده که تمام مغازه ها پر شده ازین طیف لباسا!
اصلا یه سوال..پوشش یعنی چی؟؟
انگار معنیش عوض شده..نه؟خیلی جالبه مگه نه؟؟
یاد این متن از آقای ادهمی افتادم..
می بخشید
دارم حرفی گنده تر از دهانم می زنم
می دانم
اما
چرا بیشتر خانم ها
لبشان با رنگی که روی آن می پاشند
هم اندازه و یکی نیست؟
این دروغ را
کدام مرد از خدا بی خبری،
یاد زن ها داده؟
آن هم دروغی که
خیلی زود
با اولین بوسه
بر ملا خواهد شد!
+لطفا نظراتتون رو بگید
کم نگفته باشم...
همه ی مرد ها..
یک بار در زندگی..
زنانه گریسته اند..
زنانه اشک هایشان را پاک کرده و..
زنانه..
به مرد درون آیینه دل سوزانده اند..
دیدی پسر بچه های پر رو
بعد از دو سه بار کتک خوردن
شلوارشان را تکان می دهند و
با یک حرف زشت و کشدار
تندی فرار می کنند و هر چه دورتر می روند
ناسزاهاشان آبدار تر می شود؟
تو هم هر وقت از غصه لگد خوردی
گریه نکن
ذهنت را تکان بده دور شو
و با فاصله ای امن
هر چه از دهانت در می آید
بخند
دور تر که شدی قهقهه بزن
خنک شو تا نسوخته ای.
لج درد بی ناموس را
غیر لبخند نمی شود درآورد
یک بار هم این دوستت دارم لعنتی را
به کسی نه
به خود خودت بگو
خودت برای خودت ناز کن
خندیدی به خودت بگو ای جان
لذت ببر از تمام روزهای خلوتت