راحت بخواب...

راحت بخواب ای شهر ! آن دیوانه مرده است
در پیله ی ابریشمش پروانه مرده است!
.
در تُنگ، دیگر شور دریا غوطه‌ ور نیست
آن ماهی دلتنگ، خوشبختانه مرده است
.
یک عمر زیر پا لگد کردند او را
اکنون که می‌گیرند روی شانه، مرده است
.
گنجشکها ! از شانه‌ هایم برنخیزید
روزی درختی زیر این ویرانه مرده است
.
دیگر نخواهد شد کسی مهمان آتش
آن شمع را خاموش کن! پروانه مرده است

بشنوید..
ازین اهنگ خوشم میاد خیلی:)

دریافت

روزنوشت

1

شما هم وقتی قراره یه چیزی رو با داداشتون باهم بخورید 

مثلله قحطی زده ها برخورد میکنید یا فقط من و داداشمیم؟؟:|

فقط میخوریم که اون یکی نخوره:|و نوبت یه لقمه من یه لقمه تو حتما باید رعایت شه:)))

ما هر وقت با هم یه چیزی میخوریم نمیفهمیم چی خوردیم:|بس که تند خوردیم:))

 

تازیانه

اسب نفس بریده را طاقت تازیانه نیست

+...

سرنوشت

صدایم میکند..

بی هیچ حرفی کنارش مینشینم سوالش را میپرسد..

اخم میکند..دستش را نزدیک صورتم می آورد..کمی ترسیدم..دستش زیر پلک هایم ماند..

اخمش غلیظ تر شد..اما هیچ نگفت..

تا ته نگاهش را خواندم..کبودی وگودی زیر چشم هایم خبر از بی خوابی یا گریه میداد

خودم راعقب کشیدم..

_چایی بیارم؟

+آره

طعنه آنروز هایش یادم هست

طعم تلخش هنوز قلبم را آزار میدهد

"چرا همه دنیا باید با تو لج کنن؟!"

دلم نمیخواهد تنها باشم..ازعواقبش میترسم..دلم میخواهد کسی باشد برایم حرف بزند..

اما وقتی کسی کنارم هست کلافه میشوم و به اتاقم برمیگردم..

دیگر حتی گوشم بدهکار تهدید ها و گلایه های مادر هم نیست..

همان بهتر که سرم گرمه همین ماسماسک باشد..

میدانی این همان فرایند انکار است..

تلاش برای انکار..

بازهم دوره آن دردهای عصبی برگشته..

آن درد های عصبی دست هایم که دلم میخواهد از شدت درد مزخرفش مشت بکوبم به دیوار..

اما بزدل تر ازین حرف هاهستم..

میدانی این دست های ظریف هم تاب این ضربه هارا ندارند..

میشکنند..

معده ام باز شمشیر بسته به هر غذایی..

بازهم نوبت جملات کلیشه ایه "زخم معده میگیری عاقبت.."

"تو زنده نمیمانی با این وضع"

"حواست هست داری با خودت چه میکنی"ها رسیده..

میدانی من هنوز هم با انگیزه زندگی میکردم..

من هنوزم قوی بودم..

با هزارم درصد شاد بودم..

اگر آن "محال"لعنتی بند دلم را پاره نمیکرد

کمی طول میکشد..تا دوباره دل شکسته ام بااین سرنوشت کنار آید

+دست نوشته نه!درد نوشته